het Experiment

Theaterwandeltocht "het Experiment"

De voorstelling start en eindigt in de cure & feelgoodcentre De Oase aan de Amstellaan. De route voert het publiek langs tuinen en plekken op straat in de Overwhere. De wandelroute duurt ongeveer 1 ½ uur. "Het Experiment" is gemaakt op basis van improvisaties van de acteurs en muzikanten.

Het is 2012. De Maya’s voorspelden een grote omwenteling in de wereld. Volgens sommige voorspellers vergaat de wereld, anderen voorspellen grote overstromingen. Allemaal onzin. De Maya’s doelden op een groep geleerden die bezig zijn met het maken van de perfecte mens. Als de mens perfect is, dan is de wereld ook perfect! Fysieke gebreken en nare karaktereigenschappen trachten de wetenschappers met medicijnen bij te sturen. Compensatie door medicatie.

Zij houden zich daarbij bezig met de volgende vragen: Kunnen seksuele voorkeuren worden bijgestuurd? Kan een hoogbejaarde met de juiste medicatie eenzelfde fysieke prestatie leveren als een 20-jarige? Hoe confronteer je een dwangmatige lijder aan smetvrees op een verantwoorde wijze met iemand met Gilles de la Tourette? Wat doet het met het ego van een mens als hij als perfect wordt beschouwd? Doel is een perfecte samenleving waarin ieder gelijk is, maar is het streven naar gelijkheid hetzelfde als het streven naar gelijkwaardigheid? Het resultaat is een aantal absurde scènes en liedjes.

De gidsen (beiden verpleegsters) houden de gezondheid van het publiek nauwlettend in de gaten want de resultaten kunnen schokkend zijn …

Forumdiscussie naar aanleiding van Het Experiment
Afgelopen zaterdag, 21 april,  gingen 17 hoofdzakelijke jonge spelers van PUIK en een deel van het publiek in discussie met een forum aan de hand van 2 stellingen. Dat gebeurde tussen twee theatrale wandelroutes, genaamd “Het Experiment”, door. In het forum zaten Mona Keijzer, wethouder van de gemeente Purmerend, Nienke Schlette, speelster van PUIK en studente Sociale Antropologie en Geja de Haan, van het RIBW en coach van mensen met psychiatrische problemen om die weer een plek te geven in het maatschappelijk leven. Geja de Haan werd ondersteund door twee ervaringsdeskundigen.
“Het Experiment” gaat over een team wetenschappers die via medicatie proberen de mensen zodanig te beïnvloeden dat het perfecte mensen worden. Maar wat zijn perfecte mensen? En wie bepaald wat perfectie is? Nienke Schlette wijst op de reclame waarin een soort schijnperfectie wordt gecreëerd: gelukkige gezinnen die de juiste waspoeder gebruiken of de perfecte jongen die mooie vrouwen lokt, door het gebruik van de juiste deodorant. Iedereen begrijpt aan de ene kant dat het streven naar dat soort perfectie onzin in, maar veel mensen willen wel aan dit soort beelden voldoen. Volgens een toeschouwer is perfectie niet te meten omdat iedereen een andere kijk heeft op wat perfect is.

Stelling 1: Als je naar de evolutie kijkt zie je dat de mens automatisch beweegt naar de perfectie. De sterken passen zich aan en hebben daardoor meer waarde voor de economie. De zwakkeren hebben pech gehad.

Vanuit het publiek wordt de stelling tegengesproken. Er zijn veel meer waarden dan de economische. Ieder mens is uniek en kan op zijn of haar eigen manier perfect zijn. Wat perfect is voor de één, hoeft niet perfect te zijn voor de ander. Met persoonlijke groei is niks mis, maar soms leggen we de lat te hoog voor onszelf en een ander. Volgens Geja de Haan is het voor sommige mensen al prachtig als ze kunnen behouden wat ze hebben. Een van de ervaringsdeskundigen geeft aan dat ze net haar baan is verloren en dat het gezien haar leeftijd en situatie bijna onmogelijk is weer wat te vinden. Voor haar is het moeilijk economisch mee te doen. Mona Keijzer zegt dat de maatschappij wel degelijk iets verwacht van mensen. Dat je soms aan een (economische) norm moet voldoen. Voor sommige mensen lukt dit niet, en dan ontstaat een probleem. De overheid heeft dan als taak die mensen te helpen, maar de mensen hebben zelf ook een eigen verantwoordelijkheid.
Volgens een van de ervaringsdeskundigen helpt het om iets van de situatie van de ander te weten zodat er begrip ontstaat. Er ontstaan vervelende situaties als mensen niet de juiste verwachtingen naar elkaar hebben.

Stelling 2: De mens gedijt het beste in een omgeving met gelijkgestemde, dus gelijksoortige mensen. Teveel verscheidenheid is dus onnatuurlijk.

Nienke Schlette wijst er op dat Nederlanders in het buitenland al bij elkaar kruipen. Zo zijn er bijvoorbeeld Nederlandse kolonies in Japan, Zuid-Afrika en Australië. Vanuit het publiek en de spelers komen praktijkvoorbeelden van dat je soms erg in je eigen wereldje en eigen milieu rondloopt, maar positief verrast kan worden als je kennis maakt met een andere cultuur, bevolkingsgroep of milieu: “Het gaat er om wat je samen leuk vindt, wat je samen boeit en wat je samen bindt.” Er zijn minder gemeenschappen dan vroeger, waarin mensen van verschillende opvoedingsniveaus en culturen elkaar ontmoeten. De kloof wordt wat groter en daar zullen we als gemeenschap wat mee moeten doen. Vanuit het publiek wordt gesuggereerd dat we bijvoorbeeld in het voortgezet onderwijs dan de verkeerde kant op gaan. Vroeger waren het Da Vinci College en het Jan van Egmond Lyceum brede scholen voor VMBO t/m VWO / Gymnasium. We scheiden ons steeds meer van elkaar af. Mona Keijzer vindt dat er nog hoop is: “In Nederland zijn er zeer veel vrijwilligers die het fijn vinden wat voor een ander te doen. We moeten ons volgens haar niet teveel in de put laten praten.” Tenslotte wijst ze nog op de inspanningen van de gemeente Purmerend voor de seksuele acceptatie van mensen met verschillende seksuele voorkeuren.: “Je mag denken wat je wilt, maar behandel een ander wel als een gelijke.”
Na een uur moest gespreksleider Anneke Dercksen de discussie beëindigen. De spelers hadden nog wel even door willen discussiëren, maar een nieuwe groep toeschouwers wachtten op een volgende theaterwandeltocht.

Spelers en muzikanten
Jord Rood, Mink Zuurveld, Iris de Git, Nienke Schlette, Jeffrey van Langen, Lotte Jager, Danique Wolffram, Ilse Stokman, Joeri Hottentot, Fieke Zuurveld, Yvette van Vuure, Jesper de Korte, Dustin Labato, Robin ten Hove en Sara van Wezel. Gidsen zijn: Sanneke Jobs / Irma de Weerd  (17/03 en 21/04) of Sanne Scalongne of Renate Jenema (31/03 en 01/04)

Techniek:
Jasper Nijholt / met dank aan Roy Blom

Decor:
Jack Verdoorn (ontwerp), Ulbe Wijngaarden, Jasper Jager en de groep

Organisatie, kleding & rekwisieten:
Marieke Schlette en Marjan Zuurveld

PR:
Ariane van Pelt, Joeri Hottentot, Fieke en Peter Zuurveld

Script en regie:
Peter Zuurveld